มีหลักการใกล้เคียงกัน ≠ เท่าเทียม
เมื่อสิทธิในการสร้างครอบครัวถือเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่ถูกรับรองภายใต้หลักสิทธิมนุษยชน และภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยเองก็ยังรับรองว่าบุคคลย่อมมีความเสมอภาคกันภายใต้กฎหมายและมีสิทธิเสรีภาพที่จะได้รับความคุ้มครองอย่างเท่าเทียม นอกจากนี้ ตอนหนึ่งของคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญ (คำวินิจฉัยที่ 20/2564) ก็ได้วินิจฉัยให้หน่วยงานเกี่ยวข้องตรากฎหมายรับรองสิทธิและหน้าที่บุคคลหลากหลายทางเพศ
พิจารณาแต่เฉพาะสิ่งที่ปรากฎข้างต้นก็เพียงพอที่จะยืนยันได้ว่าหน้าที่ของรัฐต่อกรณีการสร้างครอบครัวของคนที่มีเพศวิถีแบบแบบรักเพศเดียวกันไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมากไปกว่า “การรับรองสิทธิในการสมรสให้ทุกคนอย่างเท่าเทียม”
อย่างไรก็ตาม หากพิจารณาการรับรองสิทธิตามร่างพระราชบัญญัติคู่ชีวิต ก็จะเห็นได้ว่าไม่ได้มีการรับรองสิทธิในการสมรสของบุคคลที่มีเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกันอย่างเท่าเทียมกับการสมรสแต่อย่างใด
ดังนั้น การที่คณะรัฐมนตรีมีมติไม่รับร่างการแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่ง โดยให้เหตุผลว่ามีหลักการ “ใกล้เคียงกัน” กับร่าง พรบ คู่ชีวิตจึงเป็นการให้เหตุผลที่มีปัญหาอยู่ในตัวเอง
เมื่อเป็นเช่นนี้ คำถามจึงมีว่า “คณะรัฐมนตรีมีความชอบธรรมอันใดที่จะลิดรอนและขวางกั้นมิให้ประชาชนได้รับการรับรองสิทธิดังกล่าวอย่างเท่าเทียม”
ภาพจาก The Standard
