การสร้างสรรค์นาฏยศิลป์: จากภาพสู่การแสดง

การสร้างสรรค์นาฏยศิลป์จากภาพจิตรกรรมนั้นมีมาตั้งแต่โบราณและมีการ
พัฒนาไปตามยุคสมัย ซึ่งในทางนาฏยศิลป์ไทยได้ปรากฏหลักฐานตั้งแต่ครั้งที่มีนโยบาย
ให้จัดตั้งโรงเรียนนาฏดุริยางคศาสตร์โดยให้โบราณจารย์ทางด้านนาฏยศิลป์ไทยประดิษฐ์
และพัฒนาท่ารำจากภาพจิตรกรรมเพื่อใช้เป็นการฝึกหัดและสร้างมาตรฐานให้กับ
นาฏยศิลป์ไทย จวบจนปัจจุบันก็ยังคงปรากฏผลงานนาฏยศิลป์สร้างสรรค์ ที่เกิดจาก
แนวความคิดการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์จากภาพจิตรกรรม ซึ่งนักออกแบบหรือผู้สร้างสรรค์
ผลงานนั้นได้ถ ่ายทอดแนวความคิดผ่านการแสดงโดยยังคงความสำคัญตามลักษณะ
ภาพเขียน และยังได้ออกแบบลักษณะการเคลื่อนไหวที่ผสมศิลปะการเคลื่อนไหวใน
รูปแบบต่าง ๆ ที่มีความสมัยใหม่ และได้นำเสนอแนวความคิดที่หลากหลายมากขึ้น
ด้วยการผนวกกระบวนท่าการเคลื่อนไหวกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ให้เกิดความน่าสนใจ
มากขึ้น อีกทั้งยังเป็นการเชื่อมต่อกันระหว่างการอนุรักษ์กับการสร้างสรรค์ได้อย่างลงตัว
ในกระบวนการสร้างสรรค์นั้นจะต้องมีการนำเสนอแนวความคิดผ่านการกำหนดรูปแบบ
การแสดงผนวกกับความคิดสร้างสรรค์ ตลอดจนสามารถเชื่อมโยงหรือบูรณาการณ์ศิลปะ
หลายๆแขนงเข้ารวมกัน และจะต้องประกอบเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน สอดประสานเป็น
งานชิ้นเดียวที่มีความงาม มีความลงตัว ไม่ว่าจะเป็นนาฏดนตรีเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย
กระบวนการนำเสนอ ท่ารำ ท่าเต้น การเคลื่อนไหว และจะต้องคำนึงถึงวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเพื่อให้งานมีเอกภาพ อีกทั้งต้องมีกลวิธีหรือเลือกใช้เทคนิคให้เกิดความโดดเด่น
เพื่อเป็นการสร้างอัตลักษณ์ของตนเอง