การสร้างความหวังและความสงบสุขทางใจในยุคดิจิทัล
ชลพร กองคำ
การสร้างความหวังและความสงบทางใจในยุคดิจิทัลมีความสำคัญที่ชัดเจนในสังคมไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วที่เกิดจากเทคโนโลยีและสื่อออนไลน์ ซึ่งมีทั้งด้านบวกและด้านลบ ในบทความนี้จะกล่าวถึงจุดแข็งของเทคโนโลยีที่นำมาใช้ในยุคการเปลี่ยนแปลง ได้ดังนี้
1. การลดความเครียดและภาวะซึมเศร้า: การสร้างความหวังสามารถช่วยลดความเครียดและภาวะซึมเศร้าในผู้คน โดยเฉพาะในยุคที่มีข่าวสารและข้อมูลมากมาย การมีการคิดบวกและมองโลกในแง่ดีสามารถทำให้ผู้คนสามารถจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตได้ดียิ่งขึ้น (Seligman, 2011)
2. การสร้างความสัมพันธ์ที่มั่นคง: ในยุคดิจิทัล ความสัมพันธ์ระหว่างกันมักจะถูกลดทอนลง โดยการสร้างความหวังและการส่งเสริมความสงบทางใจจะช่วยในกระบวนการสร้างและเสริมสร้างความสัมพันธ์ที่มีคุณค่าและยั่งยืน ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้ในโลกออนไลน์และออฟไลน์ (Putnam, 2000)
3. การพัฒนาความสามารถในการปรับตัว: ความหวังเป็นแรงขับเคลื่อนที่สำคัญในการส่งเสริมให้ผู้คนมีความสามารถในการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงในสังคมและเทคโนโลยีที่เกิดขึ้น (Heffernan, 2020) ในสังคมไทยที่มีความหลากหลาย ความสามารถในการปรับตัวนี้ช่วยให้คนสามารถอยู่ร่วมกันได้ดีขึ้น
4. การสนับสนุนข้อมูลและการเข้าถึงบริการทางสุขภาพจิต: การสร้างพื้นที่ออนไลน์ที่ส่งเสริมความหวังและสงบทางใจสามารถช่วยสนับสนุนช่วยเหลือทางด้านจิตใจในสังคมไทย ประกอบด้วยช่วยให้มีการเข้าถึงข้อมูลและการสนับสนุนการให้บริการทางด้านจิตวิทยาได้ง่ายขึ้น (Tavakol, 2021)
5. การกระตุ้นการพัฒนาสังคมเชิงบวก: โดยการสร้างความหวังในสังคม จะกระตุ้นให้เกิดการเคลื่อนไหวทางสังคมที่ดีขึ้น การร่วมกันสร้างสรรค์และพัฒนาชุมชน จะช่วยให้เกิดความร่วมมือและสนับสนุนกัน (Rosenberg, 2017)
แนวทางการสร้างความหวังและความสงบสุขทางใจในยุคดิจิทัล
บุคคลสามารถสร้างความหวังและความสงบสุขทางใจในยุคดิจิทัลได้ด้วยตนเอง ในประเด็นต่อไปนี้
1. การรับรู้และการศึกษาเกี่ยวกับ AI: การเข้าใจว่า AI คืออะไร ทำงานอย่างไร และมีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันอย่างไร เพื่อให้ผู้คนมีความรู้ในการใช้เทคโนโลยีให้เกิดประโยชน์สูงสุด
2. การใช้เทคโนโลยีเพื่อการสนับสนุนทางด้านจิตใจ: มีการพัฒนาแอปพลิเคชันหรือโปรแกรมที่ช่วยในการดูแลสุขภาพจิต เช่น แอปพลิเคชันเพื่อการทำสมาธิ การจัดการความเครียด หรือการช่วยเหลือในการสร้างสัมพันธ์กับผู้คน ทั้งนี้บุคคลต้องใช้ด้วยความระมัดระวัง
3. การสร้างชุมชนออนไลน์ที่ดี: การสร้างและส่งเสริมชุมชนออนไลน์ที่เป็นมิตร มีความเข้าใจ และสนับสนุนกัน เพื่อให้ผู้คนรู้สึกไม่โดดเดี่ยวและมีที่พึ่งพิง
4. การส่งเสริมการสื่อสารที่สร้างสรรค์: การพัฒนาทักษะการสื่อสารที่ช่วยทำให้เกิดการสนทนาเชิงบวก เช่น การฝึกแต่งคำพูดที่ให้กำลังใจ หรือการมองโลกในแง่ดี ใช้ I masage
5. การกำหนดเวลาในการใช้เทคโนโลยี: การควบคุมการใช้เวลาบนอุปกรณ์ดิจิทัลอย่างเหมาะสม เพื่อไม่ให้เกิดภาวะเครียด หรือภาวะซึมเศร้าจากการเปรียบเทียบกับผู้อื่นในโลกโซเชียล
6. การปลูกฝังอารมณ์เชิงบวก: การฝึกแนวทางในการมองโลกในแง่ดี เช่น การฝึกอยู่กับปัจจุบัน การทำบุญ การแสดงความขอบคุณ
7. การพัฒนาทักษะการปรับตัว: การสร้างความสามารถในการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและสังคม ที่อาจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
8.การสร้างความสัมพันธ์ที่มีคุณค่าทางจิตใจ: การส่งเสริมการสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งและมีความหมายในโลกดิจิทัล โดยไม่ให้เทคโนโลยีเข้ามาแทรกแซง
9. การสร้างความหวังสำหรับอนาคต: การพูดคุยและวางแผนเกี่ยวกับอนาคตที่ดีกว่า โดยเน้นถึงโอกาสและความเป็นไปได้ที่มาจากการใช้เทคโนโลยีในทางที่สร้างสรรค์
10. การสนับสนุนบุคคลากรด้านจิตวิทยา: การเข้าถึงการให้คำปรึกษาและการรักษา ในกรณีที่มีปัญหาทางจิตใจ อาจมีโปรแกรม AI ที่ช่วยเบื้องต้นแบบออนไลน์
สรุป
บุคคลสามารถสร้างความหวังและความสงบสุขทางใจในยุคดิจิทัลที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงและความท้าทายได้อย่างมีประสิทธิภาพหากมีการพิจารณาเลือกใช้อย่างมีวิจารณญาณ
เอกสารอ้างอิง
1. Heffernan, T. (2020). Resilience in the Digital Age: Building Hope and Mental Health. Journal
of Digital Health, 12(1), 45-58.
2. Putnam, R. D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community.
New York: Simon & Schuster.
3. Rosenberg, M. (2017). The Power of Hope: Building Positive Change in our Communities.
Journal of Social Change, 9(2), 19-31.
4. Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A Visionary New Understanding of Happiness and Well-
 Being. New York: Free Press.
5. Tavakol, M. (2021). Mental Health and Well-being in the Digital Era: Challenges and
Opportunities. International Journal of Mental Health Systems, 15(4), 78-89.
