การบันทึกโน้ตสำหรับซออู้ในขั้นพื้นฐาน
ผศ.ดร.ตั้งปณิธาน อารีย์
การบันทึกโน้ตซออู้ในขั้นพื้นฐานนี้ เป็นการบันทึกโน้ตสำหรับการบรรเลง ซออู้ เพื่อให้ผู้สนใจได้นำความรู้ที่ได้รับไปสู่การศึกษาด้วยตนเอง สามารถฝึกฝนการบันทึกโน้ตด้วยตนเองและพัฒนาไปสู่การบรรเลงบทเพลงต่าง ๆ ที่ตนเองสนใจได้
ในทางวัฒนธรรมการถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านดนตรีไทยในสมัยก่อนนั้นเกิดขึ้นจากการท่องจำและเลียนแบบครูผู้สอน ซึ่งเกิดขึ้นภายในครอบครัวหรือภายในสำนักดนตรี ซึ่งไม่ได้ปรากฏเป็นตัวอักษรและเรียกวัฒนธรรมการถ่ายทอดองค์ความรู้ในลักษณะเช่นนี้ว่า “วัฒนธรรมมุขปาฐะ” (เอนก นาวิกมูล, 2550: 94) ต่อมาในภายหลังได้มีการจัดระบบการศึกษา โดยเริ่มต้นขึ้นในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 จึงทำให้วัฒนธรรมการถ่ายทอดองค์ความรู้ในด้านวัฒนธรรมดนตรีไทย ได้มีการนำเอาเครื่องมือที่เรียกว่าตัวอักษรเข้ามาใช้เป็นเครื่องเอื้ออำนวยความสะดวกและบันทึกไว้เพื่อช่วยในการช่วยจดจำท่วงทำนองของบทเพลงต่างๆ มิให้สูญหายไป
การบันทึกโน้ตของบทเพลงไทยนั้นมีการบันทึกในลักษณะที่แตกต่างกันออกไปตามความถนัดและความสามารถของนักดนตรีไทย ซึ่งจากที่พบเห็นอยู่ในปัจจุบันจะมีการบันทึกโน้ตเพลงไทยออกเป็น 3 ลักษณะคือ การบันทึกโน้ตเพลงไทยแบบตัวเลข การบันทึกโน้ตเพลงไทยแบบตัวอักษร และการบันทึกโน้ตเพลงไทยแบบโน้ตสากล
หลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) เป็นบุคคลแรกที่ได้คิดประดิษฐ์การบันทึกโน้ตขึ้น เพื่อใช้สำหรับการเรียนการสอนของครูและนักเรียนโรงเรียนราชินี เมื่อประมาณปี พ.ศ.2457 (พิภัช สอนใย,2553: 87) โน้ตตัวอักษรใช้สัญลักษณ์ตัวอักษร ด ร ม ฟ ซ ล ท ไม่สามารถแยกอัตราความสั้น-ยาว ของเสียงที่แตกต่างกัน ต้องอาศัยการจัดเรียงตัวโน้ต เพื่อสื่อสารถึงความสั้น-ยาว ของเสียง สิ่งที่จำเป็นในการจัดเรียงโน้ตเพื่อให้เกิดเป็นท่วงลีลาของจังหวะและทำนอง นอกเหนือจากตัวโน้ตอักษร ด ร ม ฟ ซ ล ท แล้ว จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีสัญลักษณ์ เพิ่มค่าความยาวของเสียง โดยอาศัยสัญลักษณ์ – (เครื่องหมายลบ) ตามหลักพื้นฐานของการจัดเรียงตัวโน้ต ในแต่ละห้อง หรือจังหวะเคาะ จะบรรจุไปด้วยหน่วยย่อยของเวลามีค่าเท่ากับ 4 เคาะย่อย (เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรีและธนวัฒน์ บุตรทองทิม, 2550: 7-8)
สิ่งที่จะเอื้ออำนวยความสะดวกให้แก่ผู้ที่สนใจเริ่มเรียนซออู้ในระยะเริ่มต้นจะใช้วิธีการจดบันทึกและสามารถนำโน้ตเพลงที่จดบันทึกนั้นกลับไปทำการทบทวนด้วยตนเอง โดยการบันทึกโน้ตดังกล่าวจะมีส่วนในการช่วยเหลือครูผู้สอนให้สามารถถ่ายทอดองค์ความรู้ให้กับผู้เรียนได้เร็วมากยิ่งขึ้น การบันทึกโน้ตจะทำหน้าที่ในการทำให้บทเพลงต่างๆ ไม่สูญหายไปกับความทรงจำของผู้เรียนและผู้สอนเมื่อเวลาผ่านไป ลักษณะของตัวโน้ตที่จะอธิบายต่อไปนี้จะขอนำโน้ตที่ใช้เป็นตัวอักษรในการแทนเสียงมายกตัวอย่างเพียงประการเดียว เพราะโน้ตตัวอักษรเป็นที่นิยมใช้กันมากในกลุ่ม นักดนตรีไทยและยังสามารถนำมาใช้กับการบันทึกโน้ตเพลงสำหรับซออู้ได้
ในปัจจุบันมีการใช้ตัวอักษรในการแทนเสียงโน้ตเพลงเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย ในการศึกษาดนตรีไทยทั้งเครื่องดีด เครื่องสี เครื่องตีและเครื่องเป่าก็ตาม ในการเรียนดนตรีไทยมีการแบ่งระยะห่างของเสียงแต่ละเสียงเป็น 7 เสียงเท่าๆ กัน ตลอดบันไดเสียง ดังนี้
ด ใช้แทนเสียง โด
ร ใช้แทนเสียง เร
ม ใช้แทนเสียง มี
ฟ ใช้แทนเสียง ฟา
ซ ใช้แทนเสียง ซอล
ล ใช้แทนเสียง ลา
ท ใช้แทนเสียง ที
ในการบรรเลงซออู้ มีการใช้โน้ตตัวอักษรที่เป็นเสียงพิเศษและเพื่อแทนโน้ตเสียงสูงขึ้น คือ
ซฺ ใช้แทนเสียง ซอล (นิ้วควง)
ดํ ใช้แทนเสียง โดสูง
รํ ใช้แทนเสียง เรสูง
การแบ่งห้องเพลงของโน้ตดนตรีไทย เครื่องมือซออู้นั้นได้บันทึกเป็นบรรทัด และมีจำนวน 8 ห้องเพลง โดยห้องเพลงที่ใช้ในการบันทึกโน้ตซออู้มีลักษณะเป็นเส้นตรงจำนวน 8 ห้องเพลง
ตารางโน้ตเพลง บรรทัด มี 8 ห้องเพลง
ข้อกำหนดของการกำหนดห้องเพลงและแถวของการบันทึกโน้ตซออู้ แบ่งได้เป็น 2 แถว แถวละ 8 ห้องเพลง โดยแถวบน หมายถึง สายเอก และแถวล่าง หมายถึง สายทุ้ม ดังนี้
สายเอก (สายนอก) แถวบน
สายทุ้ม (สายใน) แถวล่าง
ตัวอย่างการบันทึกโน้ตสำหรับซออู้
– – – ซ
– – – ล
– – – ท
– – – ด
– – – ร
– – – ม
– – – ฟ
– – – ซฺ
– – – ดํ
– – – รํ
– – – ดํ
– – – ท
– – – ล
– – – ซ
– – – ฟ
– – – ม
– – – ซ
– – – ล
– – – ท
– – – ร
– – – ด
– – – ร
– – – ม
– – – ฟ
– – – ดํ
– – – ท
– – – ล
– – – ซ
– – – ฟ
– – – ม
– – – ร
– – – ด
ตัวอย่างการบันทึกโน้ตเพลงสุดสงวน สามชั้น
ซ ซ ซ ซ
– – – ล
ซ ซ ซ ซ
– ท – ดํ
– รํ – ท
– – รํ ดํ
ท ดํ – รํ
– – – ฟ
– ท ดํ รํ
ซ
ล ซ
ล ซ
ซ ล ท
ล ท ดํ รํ
ซ
ท
ด ร ฟ
ฟ ฟ
ฟ ร
ฟ
ฟ ฟ ด
ฟ ร ด
ซ
ท
รํ ดํ ท รํ
ดํ ท ล ท
ซ ล ท
ดํ ท ล ซ
ฟ ร ร ร
ฟ ร ร ร
ฟ ฟ ด
ฟ ร ด
ฟ
ดํ รํ ดํ ล
รํ ดํ ล ซ
ดํ ล ซ
ล ซ
ซ
ซ
ซ
ฟ
ฟ ร
ฟ ด ฟ ร
ฟ ฟ ร
ฟ ร ฟ
ด ร ฟ
ล ซ ล
ซ ดํ ซ ล
ซ
ซ ล ท ดํ
รํ ดํ ท รํ
ดํ ท ล ท
ดํ ซ ล ท
ดํ ท ล ซ
ฟ
ฟ ด ฟ
ดํ รํ ดํ ซ
ดํ ล ซ
ซ ล
ซ ล ท ดํ
รํ ดํ ท ล
ซ
ซ ล ท ดํ
ฟ
ม ร ด ฟ
ม ฟ
ฟ ด ฟ
ท ท ท
ดํ รํ ดํ ดํ
ท ดํ ท ท
ล ซ ซ
ล ท ดํ รํ
ฟ
ร ฟ ร ร
ฟ
ฟ ด ร ฟ
ด ร ร ร
ซ ล ซ
ล ซ
ล ซ
ท
ล ท ดํ รํ
ซ
ท
ฟ ด ฟ ร
ฟ
ฟ ฟ
ฟ ร
ฟ ร ด
ฟ ฟ ด
ฟ ร ด
ล ซ ดํ ซ
ล ท ดํ รํ
ซ ล ท ดํ
ท รํ ดํ ท
ดํ ท ล ซ
ดํ ซ ล ท
ดํ ล ท ดํ
รํ ท ดํ รํ
ซ ล ท ดํ
ท ล ท ดํ
ท ล รํ ล
รํ ล ท ดํ
ท ล ซ
ล ซ
ซ ล
ซ ล ท ดํ
ฟ
ฟ ด
ฟ ฟ
ซ ล ท
ล ท ดํ รํ
ซ
ท
รํ ท ดํ รํ
ท
ซ ล ท
ดํ ท ล ซ
ฟ
ฟ ฟ ด
ฟ ร ด
ฟ ร ด
ฟ
รํ ดํ รํ ล
ดํ ซ ล
ล ซ
ซ
ซ ล ดํ รํ
ซ
ซ
ฟ
ร ฟ
ด ฟ ร
ฟ ด ร ด
ฟ ร ฟ
ด ร ฟ
ตัวอย่างการบันทึกโน้ต เพลงกล่อมนารี เถา สำหรับซออู้
สามชั้น
ซ ซ ซ ซ
– – – ล
ซ ซ ซ ซ
ล ท
– ซ – ล
ท ล รํ ท
– ล – ซ
– – – ม
ร ม
– – -ซ ล ท
– ดํ – รํ
– ซ
– ซ
– – ล ท
ล ซ ล ท
– ดํ – รํ
– ม – ร
– ด
– ร
ซ ล ซ
ซ
ซ
ซ ล
ดํ ล ซ
ซ ล ซ
ซ
ม
ม ร ด
ม ร ด ร
ม ร ม
ร ม
ม
ม
ม ร ด
ซ
ซ
ล ซ
ซ
ดํ ล ซ
ล ซ
ซ
ท
ด ร ม
ร ม ฟ
ฟ ฟ
ฟ ม ร
ม
ม ร
ม ร ด
ม ร ด
รํ ล รํ ท
ท
รํ ล รํ ท
ท
ซ
ซ ท
รํ ท
ท รํ ล
ร ม ร
ร ม ร
ม ร ม
ร ม
ม ร
ม
ซ
ท ล รํ ท
รํ ล ท รํ
ซ ท ล ซ
ซ ซ
ซ ล ท
ร ม ฟ
ฟ ร ม ฟ
ม ฟ
ฟ ม ร ม
ฟ
ซ ซ
ซ ล
ซ ท ล ซ
ท ล ซ
ซ ล ท รํ
ล ซ
ล ซ ซ
ซ ล
ร ม
ร ม
ม
ม ม
ม
ร ม
รํ ล ท รํ
ซ ท ล ซ
ซ
ท ล รํ ล
ซ
ซ ล ท รํ
ท ล ซ ล
รํ ท ล ซ
ร ม ร
ม ร ม
กลับต้น
ใช้ทำนองต่อไปนี้แทนบรรทัดที่ 1 – 2
ซ
ซ ล ซ ซ
ท ล ซ
ซ ล ซ ซ
ล ซ
ซ ล
ท ล ซ ล
รํ ท ล ซ
ม ร ม
ม
ม ม
ร ม
ท ซ ล ท
ล ท ดํ รํ
ดํ ท ดํ รํ
ดํ ท ล ซ
ซ ล ท ซ
ล ท ล ท
ล ซ ล ท
ล ท ดํ รํ
สามชั้น ทางเปลี่ยน
– – – –
– – – ซ
– ซ ซ ซ
– ซ – ซ
ล ท
ซ ล
ท ล รํ ท
– ล – ซ
ร ม
ร ม
ล ล ล ล
– ท – ท
ดํ ดํ ดํ ดํ
– ซ – ซ
ล ล ล ล
– ท – ท
– ซ ล ท
ดํ รํ – รํ
– – – –
– – – รํ
– รํ รํ รํ
– รํ – รํ
ล ซ ดํ ล
ดํ ซ ล
ซ ล ซ
ล ซ
ม
ม
ม ร
– – ล ล
ดํ ล ซ
– – ซ ซ
ล ซ
ซ
ท
ม
ม ร
– – ม ม
ม ร ด
– – ร ร
ม ร ด
ซ ล ท
ท ล ท
ซ ล ท
ล ท
ท รํ ล
ฟ ม ร ม
ฟ
ร ร ม ร
ด
ฟ ม ร ม
ฟ
ร ม
ร
ซ ท
– – ท ท
รํ ท ล ซ
ซ ซ
ซ
ล ท ล ท
– – ม ม
ม ร
– – ร ม
ฟ ฟ
– – ฟ
ซ ซ ซ ซ
– ล – ล
ท ท ท ท
– รํ – รํ
ท ท ท ท
– ล – ล
ม ม ม ม
– ร – ร
ซ ล
รํ ท ล ซ
ท ล ซ ล
ท ล รํ ท
ซ
ซ ล ท รํ
ท ล ซ ล
รํ ท ล ซ
ร ม
ม ร ม
กลับต้น
สองชั้น
ซ ซ ซ ซ
– – – ล
ซ ซ ซ ซ
– ท
ล ซ ล ท
– ดํ – รํ
– – – ม
– ม – ร
– ด
ซ ล ท ดํ
ซ
ซ ล ซ
ดํ ล ซ
ล ซ
ซ
ท
ม ร ม
ฟ
ฟ ม ร ด
ม
ม ร
ม ร ด
ม ร ด
รํ ล รํ ท
ท
รํ ล ท ดํ
รํ ดํ ท ล
ซ ล
ซ ท ล ซ
ซ ล ท
ร ม ร
ร ม
ฟ ม ร ม
ฟ
ซ
ซ ล ซ ซ
ล ท ล ล
ซ
ท ล รํ ท
รํ ซ ล
รํ ท ล ซ
ร ม ร ร
ม ม ม
ร ม ร
ม
สองชั้น ทางเปลี่ยน
– – – –
– – – ซ
– ซ ซ ซ
– ซ – ซ
– – – ซ
ล ท ดํ รํ
– ซ ล ท
ดํ รํ – –
ดํ ดํ ท ดํ
– – – –
รํ รํ ดํ รํ
ดํ ดํ ท ดํ
ท ท ล ท
– – – –
ม ม ร ม
ร ร ด ร
ซ ล ท
ท ล
ท ล ซ
ท ล รํ ท
– – – –
– – ร ม
ฟ
– – ร ม
ร ด
– – ร ม
ร
– – ท รํ
ล ท
ซ
ซ ล
ซ
– ล – ท
– รํ – ท
– ล – ซ
ร ม
– – ม
ร ม
ร ม ร
ชั้นเดียว
– – ซ ซ
– ซ – ซ
ท
ล ท ดํ รํ
ดํ ดํ ดํ ดํ
– ท – ดํ
ซ ล ซ
ท
ม ร ด
ม
ม ร ด
ล ซ ล ท
ล ท รํ ล
ท ล ซ ล
ท ล รํ ท
ซ
ซ ล ท รํ
ท ล ซ ล
รํ ท ล ซ
ม ร ม
ชั้นเดียว ทางเปลี่ยน
– – ซ ซ
– ซ – ซ
ท
ล ท ดํ รํ
– ท ดํ รํ
– ล ท ดํ
– ซ ล ท
ม ร ด
– ด ร ม
ซ
ซ ล
– ซ ล ท
ซ
ซ ล ท รํ
ท ล ซ ล
รํ ท ล ซ
– ร ม ฟ
– ม ฟ
– ฟ
ม ร ม
ลูกหมด
– – ซ ซ
– ซ – ซ
ท
ล ท ดํ รํ
ซ ล
ดํ ซ – ล
ซ ล ดํ รํ
ม ร ด
ร ม
ม ด – ร
ล ดํ ซ
– – ดํ ล
ซ ซ
ซ
ซ ล
– ซ ล ดํ
– ล ดํ รํ
– – ม ร
ด
ม ร
– ร ม
– ม
สรุปทิ้งท้าย
ในการบันทึกโน้ตมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป คือ การบันทึกโน้ตแบบตัวเลข ซึ่งคิดขึ้นโดย หลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) ในปี พ.ศ.2457 การบันทึกโน้ตแบบสากล และการบันทึกโน้ตแบบตัวอักษร ซึ่งได้รับความนิยมสูงสุด และการบันทึกโน้ตของซออู้จะนิยมบันทึกโน้ตในรูปแบบของโน้ตตัวอักษร ด ร ม ฟ ซ ล ท โดยแทนเสียงคือ ด (โด) ร (เร) ม (มี) ฟ (ฟา) ซ (ซอล) ล (ลา) ท (ที) ซึ่งจะมีการทำตารางออกเป็น 2 แถว แถวละ 8 ห้อง โดยแต่ละแถวจะเทียบได้กับสายของซออู้ คือ สายทุ้มและสายเอก
เอกสารอ้างอิง
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรีและธนวัฒน์ บุตรทองทิม. (2550). อักษราดุริยางค์ทางฆ้องวงใหญ่. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
พิภัช สอนใย. (2553). การบรรเลงจะเข้. มหาสารคาม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เอนก นาวิกมูล. (2550). เพลงนอกศตวรรษ. นนทบุรี: โรงพิมพ์มติชน.